Η Ναυαρχίδα της Ελληνικής Καλοκαιρινής Κουζίνας. Δυό τρεις στρώσεις από
λαχανικά , κιμάς και κρέμα και έχετε το νοστιμότερο πιάτο στο Τραπέζι σας.
Είναι λίγο μπελάς, αλλά αξίζει και παρα-αξίζει τον κόπο. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν.
Και ποιος δεν έχει δοκιμάσει. Ζεστούς, λαχταριστούς με μέλι ή σιρόπι και
κανέλλα. Απογευματάκι με καφέ, ή και το πρωί στη πλατεία. Και στο σπίτι, με φίλους μετά από ένα καλό
τσιμπούσι? «Μα που να φτιάχνω τώρα , Μπελάς»
Κι όμως! Είναι πολύ πιο εύκολοι απ ότι φαντάζεστε! Ιδού λοιπόν:
Είναι μια εύκολη παραλλαγή του γνωστού μας τηγανητού μπακαλιάρου. Ίσως
παιδευτείτε λίγο παραπάνω στο καθάρισμα , αλλά τηγανίζονται ευκολότερα ,
τρώγονται ευκολότερα από τα παιδιά και επι πλέον έχετε την επιλογή να βάλετε
στο κουρκούτι και μυρωδικά της αρεσκείας σας, που απογειώνει τη γεύση.
Είναι μερικά πιάτα ρε παιδί μου που σε κάνουν να αμαρτήσεις. Αυτό το
χοντρό μακαρόνι με τη τρύπα που βράζει μέσα στη σάλτσα από το κοκκινιστό
κατσίκι και παίρνει όλα τα αρώματα από το κανελο-γαρύφαλλο, τη δάφνη, το σκόρδο
σε πάει κατ ευθείαν στο Παράδεισο της Γαστρονομίας. Δεν θέλω να ακούσω για
δίαιτα. Όσοι πιστοί προσέλθετε
Τα λέμε και Μπολωναιζ…εκτός Ιταλίας! Γιατί εκεί τα pastaalaBolognaise έχουν λίγο
διαφορετική κουλτούρα, από τα δικά μας αγαπημένα μακαρόνια με κιμά!
Τα «ορίτζιναλ» ζυμαρικά αλα Μπολωναιζ (ή
επι το ορθότερον Ιταλικο Ραγου μπορείτε να τα δείτε εδω (pasta ala Bolognese) Τέλος πάντων εμείς στη Χώρας μας, μακαρόνια με
κιμά τα ξέρουμε και σχεδόν πάντα
εννοούμε σπαγγέτι με σάλτσα κιμά. Δεν λείπουν βεβαίως οι μικρές παραλλαγές και
εδώ. Μια από αυτές, την αγαπημένη μου παρουσιάζω αμέσως τώρα:
Α! Εδώ είμαστε. Αυτή η Ελληνική πατέντα της ανεξάντλητης Ελληνικής
κουζίνας. Τι ορεκτικό είναι αυτό. Το μυστικό του είναι να σιγοψηθούν σε μπόλικη
σάλτσα ντομάτας, ώστε τα φασόλια να
ρουφήξουν όσο το δυνατόν περισσότερη.
ΥΛΙΚΑ
½ κιλό φασόλια
γίγαντες
1/2
κιλό ώριμες ντομάτες, ή 1κονσέρβα ντομάτα πουρέ
1 Κ.σ. Τοματοπολτός
διαλυμένος σε λίγο ζεστό νερό.
Από την Πελλοπόνησο! Η απόλυτη νοστιμιά της απλότητας! Άλλη μια απόδειξη πως δεν χρειάζονται
πολύπλοκες συνταγές και τεχνικές , προκειμένου να απολαύσουμε ένα νοστιμότατο
πιάτο. Απλά αξιοποιούμε την εμπειρία των γιαγιάδων. Ένα πακέτο μακαρόνια, καλής
ποιότητας ξερή μυζήθρα και ελαιόλαδο.
Αυτά είναι όλα κι όλα που χρειαζόμαστε. Αν μάλιστα έχουμε όρεξη και φτιάξουμε
μόνοι μας ζυμαρικά τότε έχουμε το κατ΄εξοχήν παραδοσιακό πιάτο . Προσέξτε
λοιπόν τι απλό που είναι.
Παραδοσιακότατο και
νοστιμότατο αρτοσκεύασμα. Την θυμόμαστε πιτσιρικάδες με ταραμοσαλάτα, με χαλβά
και γενικά να συνοδεύει το Τραπέζι της Καθαρής Δευτέρας. Εμένα τουλάχιστον με
ενθουσίαζε η ιδιαίτερη γεύση και υφή της. Και
στο κάτω κάτω γιατί να την τρώμε μόνο την Καθαρή Δευτέρα? Εμείς στο σπίτι τη
φτιάχνουμε καιεκτός εποχής και
εξαφανίζεται πάραυτα.
Υλικά
1/2 κιλό
συν 1 κούπα, Αλεύρι extra δυνατό (χρησιμοποίησα αλεύρι για τσουρέκια)
Ιταλική Ονομασία , Ελληνικό πιάτο! Και τι πιάτο ! Τρείς στρώσεις από
ζυμαρικά κιμά και μπεσαμέλ και σου δίνουν αυτό το απίστευτο έδεσμα, που είναι
διαδεδομένο στη λεκάνη της Αν Μεσογείου κυρίως. Η Ελληνική και πλέον γνωστή
παραλλαγή, φτιάχνεται από τα «Μακαρόνια για παστίτσιο» δηλαδή τα χοντρά
μακαρόνια με «τρύπα», τα Ιταλικά Buccatini, αλλά και με ζυμαρικά τύπου ριγκατόνι, πέννες και
γενικώς ζυμαρικά χοντρά
Μια πίτα, διαφορετική από τις άλλες, χωρίς φύλλα, με σχεδόν μοναδικά
συστατικά τον τραχανά και την φέτα. Πάντα στις γιορτές και στα πανηγύρια, ήταν
από τα απαραίτητα σερβιρίσματα και οι νοικοκυρές έφτιαχναν ταψιά ολόκληρα για
να ικανοποιήσουν τους καλεσμένους. Δεν ξέρω κατά πόσο στις μέρες μας ακόμα
φτιάχνεται με αυτόν τον τρόπο, πάντως χρειάζεται αγνός χωριάτικος,
χοντροκομμένος, γλυκός τραχανάς και σκληρή κατσικίσια φέτα.
Έθιμο Χριστουγεννιάτικο που το συναντάμε σε
κάθε γωνιά της Ελληνικής γης,Από τις προετοιμασίες της παραμονής των
Χριστουγέννων, πιο χαρακτηριστική είναι εκείνη που αναφέρεται στο ζύμωμα του
Χριστόψωμου που θεωρείται έργο θείο και είναι έθιμο καθαρά χριστιανικό.Είναι το ευλογημένο χριστόψωμο που κάνει πλούσιο
το χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Η γεύση του μοναδική!! Η υφή του αφράτη και
τραγανή. Παραδοσιακή συνταγή που φέρνει χαρά και ευλογία σε όποιο σπίτι την
φτιάχνουν. Πολλές οι παραλλαγές του μια από τις οποίες παρουσιάζουμε σήμερα!
Πείτε μου τώρα με το χέρι στη καρδιά. Πόσοι από εσάς δεν είχατε σαν Κυριακάτικο πιάτο αυτό το εξαίσιο Μικρασιάτικο Φαγητό. Με πηχτή κόκκινη σάλτσα και άσπρο σπυρωτό ρυζάκι, ήταν ένα must στην Κυριακάτικη κουζίνα μας. Με τον καιρό αρχίσαμε τα περισσότερο «Ελληνικά» κοκκινιστά με τη μακαρονάδα και αυτό ψιλοξεχάστηκε. Ας το επαναφέρουμε λοιπόν.
ΚλασσικήΕλληνικήπίτα. Έχει το μεγάλο πλεονέκτημα ότι τρώγεται και σε θερμοκρασία δωματίου, ακόμα και την άλλη μέρα. Μεγάλη σημασία παίζουν τα αρωματικά που συνοδεύουν το σπανάκι, αλλά και το φύλλο που θα πρέπει να είναι χειροποίητο. Σε αντίθεση με την τυρόπιτα και πολλές άλλες πίτες, δεν είναι δυνατόν να φτιάξεις σπανακόπιτα με σφολιάτα, αλλοιώνεται τελείως η γεύση. Μικρή παραδοχή μόνο για το φύλλο κρούστας μπορεί να γίνει, αλλά είναι η εύκολη και όχι τόσο νόστιμη λύση.
Από τότε που άκουσα κάπου, ότι αν προσθέσεις το αυγό από τη ρέγκα (ξέρετε
αυτές του μπακάλη), στην ταραμοσαλάτα και δοκίμασα τη συνταγή, δεν την άλλαξα.
Κάθε φορά που αγοράζω ρέγκα, τη ψάχνω αν είναι καλά αυγωμένη, (χοντρή και
σκληρή κοιλιά αν την ψηλαφίσεις) και μαζί παίρνω και άσπρο ταραμά. Καθαρίζω τη
ρέγκα, τη βάζω στο βαζάκι με λαδολέμονο
(και το αυγό μαζί) και την άλλη μέρα που έχουν δέσει οι γεύσεις,
Τώρα το λέμε Κοκκινιστό με μακαρόνια, παλαιότερα το έλεγανροζμπίφ με μακαρόνια. Ήταν το κοκκινιστό της γιαγιάς, της μαμάς και πάει λέγοντας. Χοντρό τρυπητό μακαρόνι, κοκκινιστό μοσχαράκι σε πηχτή σάλτσα ντομάτας με φρεσκοτριμένη μυζήθρα ή κεφαλοτύρι και νάτο το απίστευτο Κυριακάτικο πιάτο. Βεβαίως αν παραλείψετε τα μακαρόνια , μπορείτε κάλλιστα να το συνοδέψετε με πουρέ πατάτας, άσπρο πιλάφι, ή τηγανητέςπατάτες , όμως δεν μιλάμε πλέον για το πατροπαράδοτο «Μοσχαράκι Ροζμπίφ», το οποίο εννοείται μόνο με μακαρονάδα και μάλιστα το χοντρό τρυπητό μακαρόνι.
Βέβαια ποτέ δεν έμαθα αν το λένε«καταίφι» ή «Κα(ν)ταϊφι». Πείτε το όπως θέλετε, αρκεί όταν το φτιάχνετε να προσέξετε δυό πράγματα. Το τύλιγμα να μην είναι πολύ σφιχτό, γιατί στο τέλος το γλυκό θα βγεί σκληρό και δεύτερονα μη βιαστείτε να το ξεφουρνίσετε. Την θέλει την ωρίτσα του ώστε να ψηθούν καλά οι στρώσεις του φύλου και να είναι τραγανό.